Pałac i park Potockich

Zaprojektowany przez Franciszka Marię Lanciego pałac, w stylu renesansu włoskiego, wzniesiono w latach 1850-1857 na zlecenie Zofii Potockiej. W 1858 r. dobudowano skrzydło według projektu Filipa Pokutyńskiego, a po 1893 r. rozbudowano skrzydło zachodnie (proj. Zygmunt Hendel). Potoccy zamieszkali w pałacu w 1862 r., lecz prace we wnętrzach trwały do 1870 r. W skład obiektu wchodzi dwupiętrowy budynek główny z czterema narożnymi wieżami, skrzydła zamykające dziedziniec, ośmioboczna oranżeria, galeryjka oraz taras widokowy od strony południowej. Pałac posiadał 228 pomieszczeń z czego charakter mieszkalny miało ok. 100 sal. Pałac stanowił centrum rodowe "krzeszowickiej" linii Potockich. Po 1945 roku pałac został znacjonalizowany w ramach reformy rolnej. W czasach komunistycznych w pałacu funkcjonowało liceum pedagogiczne, gimnazjum, przedszkole, ośrodek szkolno-wychowawczy oraz dom opieki dla dzieci i młodzieży. Obecnie pałac nie jest zamieszkały, jest zamknięty dla odwiedzających. Około połowy XIX w. założono wokół pałacu park o charakterze krajobrazowego ogrodu angielskiego o powierzchni 12 ha. Wśród prawie 1,5 tysiąca drzew znajduje się 25 pomników przyrody (3 buki zwyczajne, 2 jesiony wyniosłe, 4 lipy wielkolistne, 2 topole czarne, miłorząb japoński, dąb szypułkowy, 5 platanów klonolistnych, klon polny, jarząb Mougeota, leszczyna pośrednia, tulipanowiec amerykański, dąb błotny i lipa drobnolistna). Naczelny Sąd Administracyjny w 2013 roku potwierdził roszczenia spadkobierców rodziny Potockich do pałacu i parku.