Kirkut w Wolbromiu

Żydzi uzyskali prawo osiedlania się w Wolbromiu dopiero w XVII wieku. Ze względu na fakt, że Wolbrom był ważnym ośrodkiem komunikacyjnym i handlowym liczba ludności pochodzenia żydowskiego szybko wzrastała, a w niektórych okresach historycznych udział Żydów w ogólnej liczbie ludności Wolbromia przekraczał 50%. Stąd już w 1740 roku Żydzi wolbromscy uzyskali zgodę na założenie własnego cmentarza (wcześniej musieli chować swoich zmarłych na cmentarzu w Olkuszu). Społeczność żydowska przetrwała w Wolbromiu do 1942 roku, kiedy to Niemcy wybrali właśnie teren kirkutu i otaczający go las na miejsce masowych egzekucji ludności. Ogółem oblicza się, że w masowych mogiłach spoczywa tam około 2500 Żydów zamordowanych przez hitlerowców. Pozostałości cmentarza żydowskiego i pomnik ofiar Holocaustu znajdują się w lesie po zachodniej stronie ulicy Skalskiej, przy wyjeździe z Wolbromia drogą nr 794 w kierunku na Trzyciąż.