Kościół pw. św. Jakuba Apostoła

Parafia pw. św. Jakuba Apostoła w Sance od roku 1325 jest wpisana w rejestrach świętopietrza, czyli wykazie ofiar składanych papieżowi. Osobą, która po raz pierwszy podała informacje na temat świątyni był ks. Jan Długosz w "Liber beneficiorum", gdzie opisał ją jako wybudowaną z białego kamienia. Na krótki okres czasu (koniec XVI wieku) kościół został zamieniony przez Marcina Świerczowskiego, właściciela wsi, w zbór kalwiński. Z tego też powodu świątynia doznała poważnych zniszczeń i utraciła liturgiczne wyposażenie. Gdy katolicy odzyskali kościół dokonano restauracji wnętrza. W dniu 5 X 1626 roku nastąpiła rekonsekracja dokonana przez biskupa Tomasza Oborskiego. Kościół jest orientowany, tzn. ołtarz jest skierowany ku wschodowi, a główne wejście znajduje się od zachodu; prezbiterium zamknięte półkolisto; nawa jest prostokątna, a jej wschodni szczyt zazębiony; pokrycie jest namiotowe (więźba dachowa pochodzi z XVIII wieku), kiedyś z latarnią pośrodku. W świątyni są trzy ołtarze: główny – NMP (obraz malowany na desce z roku 1774, w srebrnej sukience) i dwa boczne: św. Jakuba (przeniesiony z głównego ołtarza w XVIII wieku, także w srebrnej sukience) i św. Anny. Cennym i zarazem najstarszym zabytkiem jest chrzcielnica drewniana z miedzianym nakryciem, wymieniana w źródłach z 1644 roku (prawdopodobnie pochodzi z XVI wieku). Świątynie zdobią relikwie św. Jakuba - patrona parafii - przywiezione z Rzymu w 1737 roku. Umieszczono je w srebrnym relikwiarzu, skradzionym w późniejszym okresie. W świątyni zachowały się 4 tablice nagrobne wczesnobarokowe (kiedyś było ich 8). Pod kościołem znajduje się krypta grzebalna.