Ojcowski Park Narodowy

Ojcowski Park Narodowy - utworzony został w 1956 r. W wapiennym podłożu znajduje się największe w Polsce skupisko jaskiń, z których najbardziej znane to: Grota Łokietka (320 m) i Jaskinia Ciemna (186 m). Występują tu również skały o ciekawych kształtach, np. Brama Krakowska, Igła Deotymy, Pochylec, Wędrowiec, itp. Teren Parku poprzecinany jest gęstą siecią szlaków. Na jego terenie znajduje się Muzeum im. Władysława Szafera. Kwintesencją krajobrazu znacznej części obszaru LGD jest Ojcowski Park Narodowy, który niemal w całości zawiera się w obrębie „Jurajskiej Krainy”. Jego zasadnicza część znajduje się na terenie gminy Skała, ale częściowo park zajmuje również obszar gmin Sułoszowa i Jerzmanowice-Przeginia. Konieczność objęcia prawną ochroną tego wyjątkowego miejsca dostrzeżono już w XIX wieku, kiedy to pojawili się pierwsi badacze bogatego świata miejscowej przyrody. Pod koniec XIX stulecia powstało w Ojcowie muzeum regionalne. Z czasem, ze względu na niezaprzeczalny urok lokalnego krajobrazu i architektury, Ojców zaczęto nazywać„ Polską Szwajcarią”. Działające tu zakłady uzdrowiskowe cieszyły się wysoką renomą wśród kuracjuszy. W XX-leciu międzywojennym, za sprawą prof. Władysława Szafera, rozpoczęły się intensywne starania mające na celu objęcie tego terenu ochroną prawną. Udało się je wprowadzić w życie dopiero kilkanaście lat po zakończeniu II wojny światowej. W styczniu 1956 roku specjalnym rozporządzeniem Rady Ministrów utworzono Ojcowski Park Narodowy o powierzchni 1570,59 ha (obecnie 2145,62ha). Był to wówczas szósty park narodowy w Polsce.