Kościół pw. św. Andrzeja

Stary, drewniany kościół pw. św. Andrzeja Apostoła, o którym pierwsze wzmianki pojawiły się w dokumencie księcia Bolesława Wstydliwego z 1278r. jako "eccelesia de Ossech". W 1326 r. w wykazie parafii płacących tzw. świętopietrze, wymieniona jest parafia osiecka. Obecny zabytkowy kościół został zbudowany w 1558 r. na miejscu poprzedniego, zachowując swoje położenie na cmentarnym wzgórzu wśród starodrzewia. Wybudowany w stylu późnogotyckim stanowi jeden z najcenniejszych drewnianych zabytków sakralnych na pograniczu śląsko-małopolskim, poczesne miejsce zajmuje również w skali ogólnokrajowej. Jest to kościół o konstrukcji zrębowej, kryty gontem. Kwadratowa wieża świątyni, od zachodu, ma ściany pochyłe, od dołu oszalowane deskami, opasane w połowie wysokości siodłowym daszkiem, a w górnej partii nadwieszoną izbicę zakończoną ostrosłupowym hełmem gontowym. Ponad wschodnim szczytem nawy znajduje się wieżyczka na sygnaturkę, o kształcie cebulastym z latarnią. Kościół jest otoczony, z wyjątkiem wieży, otwartymi sobotami czyli podcieniami. Prezbiterium stanowi wspaniałe centrum architektoniczne i artystyczno-kultowe. Złocistymi barwami bogatych elementów snycerskich przyciąga wzrok rokokowy ołtarz z II połowy XVIII w. Perłą prezbiterium jest rokokowa ambona w kształcie łodzi piotrowej. Wnętrze świątyni jest jednonawowe, w 1851 r. obite heblowanymi deskami, na których w różnych okresach kładziono polichromię. W latach 1970-1974 przeprowadzono remont świątyni, prace budowlane objęły remont podwalin, ścian, stropów i więźby dachowej. Wyprostowano odchylenie ścian, zdemontowano i odtworzono na nowo soboty, dokonano całkowitej wymiany pokrycia gontowego oraz naprawiono ogrodzenie. W latach 1972-1975 przeprowadzono badania i konserwacje malowideł ściennych. W roku 2007 wymieniono pokrycie dachu i elewację kościoła. Jesienią 2008 r. obchodzono 450-lecie istnienia osieckiego kościoła.